O Courel


Introdución

Videointerpretación sección Introdución

Forma parte da Zona de especial protección dous valores naturais (ZEPVN) dos Ancares-Courel e da Zona Especial Conservación, do mesmo nome. A serra de O Courel ten unha extensión de 21.020 hectáreas e é xeológicamente a máis completa das serras galegas, estendéndose as súas extribacións na veciña provincia de León. Alternan nela os profundos vales, poboados de espesa vexetación, onde se mesturan o bosque mediterráneo e o bosque atlántico e os elevados cumes que superan o 1500 m. de altitude.

Ocupa a maior parte da serra de O Courel e a integran as parroquias de Esperante, Folgoso, Horreos, Meiraos, Noceda, Seceda, Seoane, Vilamor e Visuña do municipio de Folgoso do Courel.

Patrimonio Natural

Videointerpretación sección Patrimonio natural

Os materiais máis frecuentes da serra son as lousas e as areniscas do Paleozoico inferior, aínda que os relevos que resaltan na paisaxe son bancos de cuarcita e calcaria gris, que permiten a formación de covas. Desde o punto de vista hidrográfico, o Lor (54 Km), afluente do Sil, é a principal arteria fluvial, cara á que drenan outras arterias secundarias.

Os de hábitats do anexo I da Directiva 92/43/CEE, que nos podemos atopar son:

  • Ríos de pisos de planicie a montano con vexetación de Ranunculion fluitantis e de Callitricho-Batrachion;
  • Queirogais húmidos atlánticos de zonas temperadas de Erica ciliaris e Erica tetralix;
  • Queirogais secos europeos;
  • Queirogais alpinos e boreais;
  • Queirogais oromediterráneos endémicos con toxos;
  • Prados ibéricos silíceos de Festuca indigesta;
  • Prados secos seminaturais e facies de matogueira sobre substratos calcáreos (Festuco-Brometalia) (*importantes hábitats de orquídeas);
  • Prados alpinos e subalpinos calcáreos;
  • Formacións herbosas con Nardus, con numerosas especies, sobre substratos silíceos de zonas montañosas (e de zonas submontañosas da Europa continental);
  • Zonas subestépicas de gramíneas e anuais do Thero-Brachypodietea;
  • Megaforbios eutrofos higrófilos das orlas de chaira e dos pisos montano a alpino;
  • Prados pobres de sega de baixa altitude (Alopecurus pratensis, Sanguisorba officinalis);
  • Turbeiras altas activas;
  • Rochedos silíceos con vexetación pioneira do Sedo-Scleranthion ou do Sedo albi-Veronicion dillenii;
  • Faiais acidófilos atlánticos con sotobosque de Ilex e ás veces de Taxus (Quercion robori-petraeae ou Ilici-Fagenion);
  • Carballeiras peduncularess ou albares subatlánticas e medioeuropeas do Carpinion betuli;
  • Bosques aluviales de Alnus glutinosa e Fraxinus excelsior (Alno-Padion, Alnion incanae, Salicion albae);
  • Carballeiras galaico-portuguesas con Quercus robur e Quercus pyrenaica;
  • Soutos;
  • Sobreirais,
  • Aciñeirais;
  • Acevedos;
  • Bosques mediterráneos de Taxus baccata.

Sobre as especies que figuran no anexo II da Directiva 92/43/CEE, citamos en canto a flora: Festuca elegans; Festuca summilusitanica; Narcissus asturiensis; Narcissus pseudonarcissus ssp. nobilis; Santolina semidentata.

Invertebrados: Austropotamobius pallipes; Cerambyx porco; Elona quimperiana; Euphydryas aurinia; Geomalacus maculosus; Lucanus cervus; Margaritifera margaritifera

Peces: Chondrostoma polylepis; Rutilus arcasii.

Anfibios/Réptiles: Chioglossa lusitanica; Discoglossus galganoi; Lacerta monticola; Lacerta schreiberi.

Mamíferos: Barbastella barbastellus, Galemys pyrenaicus; Lutra lutra; Miniopterus schreibersii; Myotis emarginatus; Myotis myotis; Rhinolophus ferrumequinum; Rhinolophus hipposideros; Ursus arctos.

Patrimonio Cultural

Videointerpretación sección Patrimonio cultural

Atopamos testemuños prehistóricos como son os castros de Torre, Vilar e Megoxe, o castro de Brío, o castro da Devesa do Rei, o castro de Miraz, o castro de Torexe ou o castro de Cido ou de Torre Cabreira e castro de Froxán, entre outros, ademais das presuntas covas rupestres do Oso en Moreda.

Da época romana consérvanse abundantes asentamentos relacionados coa extracción aurífera, ademais dos achados de Torre Cabreira e Monte Cido. A riqueza mineira desta zona foi explotada polos romanos, axudándose de sofisticadas obras de enxeñería (ruína montium). Entre as minas máis importantes atópanse as de Torubio Oeste, na parroquia de Esperante, e a Mina da Toca, na de Seoane.

De época medieval subsisten templos, caseríos e ruínas de fortalezas como a de Carbedo en Esperante. Con todo, o feito histórico máis reseñable do municipio céntrase no refuxio que os monxes de Samos, en pago aos moitos favores recibidos por D. Fruela, prestaron ao fillo deste, Alfonso II O Casto, para protexelo das iras do seu tío D. Aurelio, que ocupaba o trono. Buscando os monxes o mellor modo de protexerlle, elixiron o lugar de Sobredo na parroquia de Santa María de Folgoso. O futuro rei (desde finais do século VIII ata principios do IX) recibiu os seus primeiros estudos na igrexa monasterial de Visonia, a actual Visuña.

Como elementos etnográficos atopamos albarizas, fontes, labarellos ou ferrerías.

Ecosistema

Flora

Fauna

Patrimonio material

Patrimonio inmaterial

Como chegar?

Permisos necesarios

Non hai contido que amosar.

Contacto

Miradoiros

Ocio

Produtos locais

Non hai documentos que amosar.